مسئله 896- واجبات نماز بايد به عربى صحيح گفته شود، پس اگر طورى به عربى غلط بگويد كه معنى عوض شود يا ترجمۀ آنها را بگويد صحيح نيست.

مسئله 897- در موقع خواندن چيزهاى واجب نماز، بايد بدن بى‏حركت باشد و مستحب است در موقع گفتن ذكرهاى مستحب نماز نظير «سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ» نيز بدن آرام باشد، ولى حركت دادن سر يا دست يا پا اشكال ندارد، امّا «بِحَوْلِ اللَّهِ وَ قُوَّتِهِ اقُومُ وَ اقْعُدُ» را بايد در حال برخاستن بگويد.

مسئله 898- اگر موقع خواندن چيزى از نماز بى‏اختيار به قدرى حركت كند كه از حال آرام بودن خارج شود، لازم نيست كه بعد از آرام گرفتن بدن آنچه را كه در حال حركت خوانده دوباره بخواند.

مسئله 899- نماز را بايد طورى بخواند كه لااقل خودش بشنود و اگر به‌واسطۀ سنگينى يا كرى گوش يا سر و صداى زياد نمى‏شنود، بايد طورى بگويد كه اگر مانعى نباشد بشنود.

مسئله 900- كسى كه لال است يا زبان او مرضى دارد كه نمى‏تواند نماز را درست بگويد، بايد به هر طور كه مى‏تواند بگويد و اگر هيچ نمى‏تواند بگويد، بايد در قلب خود بگذراند.

مسئله 901- كسى كه نمى‏تواند نماز را درست بخواند، بايد هر طور كه مى‏تواند بخواند و نمازش صحيح است و اعاده و قضا هم ندارد.

صفحه 143

مسئله 902- انسان بايد نماز را ياد بگيرد كه غلط نخواند و كسى كه به هيچ قسم نمى‏تواند صحيح آن را ياد بگيرد، بايد هر طور كه مى‏تواند بخواند و بهتر است كه نماز را به جماعت به‌جا آورد.

مسئله 903- كسى كه نماز را به خوبى نمى‏داند ولى مى‏تواند ياد بگيرد، چنانچه وقت نماز وسعت دارد بايد ياد بگيرد.

مسئله 904- مزد گرفتن براى ياد دادن نماز اشكال ندارد.

مسئله 905- اگر انسان كلمه‏اى را صحيح بداند و در نماز همان‌طور بخواند و بعد بفهمد غلط خوانده، لازم نيست نماز را دوباره بخواند.

مسئله 906- اگر كلمه‏اى را نداند بايد ياد بگيرد و چنانچه دو جور يا بيشتر بخواند، نمازش باطل است.

مسئله 907- رعايت كردن آنچه را كه علماى تجويد مى‏گويند، نظير مدّهاى واجب، مراعات مخارج حروف، وقف به حركت، وصل به سكون و مانند اينها واجب نيست، بلكه اگر طورى بخواند كه بگويند عربى صحيح است، كفايت مى‏كند.

مسئله 908- اختلاف در قرائت كه قرّاء گفته‏اند صحيح نيست و نماز بايد بر طبق قرآن خوانده شود.